11 mei 2014
Recensie van Het Rosie project van Graeme Simsion
Zijn de hoofdpersonen Don en Rosie geschikt als partners voor elkaar? Dat is de hamvraag in dit boek van Graeme Simsion. Don is hoogleraar genetica. Hij kan geweldig goed koken en hij woont alleen. Hij vindt de traditionele manieren om een vrouw te vinden maar niks, zoals daten. Hij kan met gemak een goed onderzoek doen, dus hij ontwerpt een vragenlijst van 16 pagina’s om de ware te vinden: het echtgenote project.
We maken alles mee uit Don’s perspectief. Hij is een tamelijk verstandig en verstandelijk persoon die er vele planningen op na houdt. Op de eerste dag dat wij Don meemaken besluit hij een lezing over het syndroom van Asperger voor te bereiden terwijl hij zijn avondmaaltijd voorbereidt. Dat brengt hem in tijdnood.
Ondertussen legt hij uit over zijn moeite om vrienden te maken of een liefdesrelatie op te bouwen. Hij lijkt tamelijk eigenwijs en deelt graag zijn kennis met anderen. Dat vindt niet iedereen leuk. Don kookt iedere dag van de week dezelfde maaltijd. Hij noemt dat het Gestandaardiseerde Maaltijdsysteem. Rosie komt op dinsdag een keer bij Don eten. Op dinsdag kookt hij: kreeftsalade met mango, avocado en tobiko gepaneerd in wasabi, plus een garnering van knapperig zeewier en gefrituurde prei. Het kost hem weinig moeite om deze maaltijd voor te bereiden aangezien hij deze maaltijd vaak gekookt heeft. Hij geeft toe dat het uitbenen van een kwartel wel moeilijk voor hem is. Dat heeft hij nog niet in de vingers.
Een spectaculaire scene in het boek, die beslist in de film zal komen, is de scene in de cocktailbar. Don en Rosie gaan als uitzendkrachten tijdens een universitair feestje drankjes serveren en cocktails maken. Don bereidt zich voor door een compleet handboek voor de cocktailbar te bestuderen. Hij geniet van het feest en toont zijn beste kant nu hij uitgedaagd wordt om in deze omgeving zijn talenten te tonen. Hij neemt bestellingen op, mixt cocktails en serveert ze. Ondertussen stuurt hij het personeel, houdt een oog op de voorraden en gaat om met lastige gasten.
En dan is er nog het Abrikozenijs Fiasco. Op zijn date met Elizabeth stelde Don haar op de proef. Volgens hem zou ze net zo goed mango-ijs of perzik-ijs kunnen eten wanneer de ijssalon geen abrikozenijs heeft, aangezien de koude temperatuur de smaakpapillen verdooft. Elizabeth haakt af bij de proef. Ook Rosie zal de ijstest afleggen, maar dan in New York.
Vindt Don een vrouw en leert Don zoveel over zichzelf dat hij zelf ook een geschikte echtgenoot wordt? Kun je als persoon met Asperger een relatie hebben met iemand die geen autisme heeft? Word je gelukkig wanneer je alleen maar rationeel of wanneer je alleen maar emotioneel bent? Lees het allemaal niet te zwart-wit. Het blijft een roman over de liefde, over genetica en afstamming, over autisme en over lekker eten. Volgens Don smaken alle ijsjes hetzelfde, maar geen vrouw die het met hem eens is.
Graeme Simsion
Het Rosie project
Uitgeverij Luitingh-Sijthoff